Wat je eerst in de zevende hemel bracht, kan in een latere fase zomaar opgesloten raken in een onbewuste gevangenis. Ik heb het over verliefdheid, verbinding en lichamelijke aanrakingen versus het ontwikkelen van een vaste relatie. In het begin zijn er die vlinders in je buik en dat speelse gedrag naar elkaar. Alles is nog nieuw, iedere aanraking van elkaar doet je fijne vergezichten beleven. Dit wil je nooit meer kwijt is dan de gedachte, dit is de ware vrouw of man bezweren we dan. Voor je het weet wordt, zonder het te beseffen, op dat moment de eerste steen gelegd voor de bouw van een onbewuste gevangenis.
Vanuit de evolutie gezien verklaren veel biologen en psychologen dit gedrag als het jagen op en het vasthouden van een geschikte partner om daarmee het nageslacht veilig te stellen. Met het voortschrijden van de mensontwikkeling is dit gedrag op den duur uitgemond in een relatie die gelukkig het doel overstijgt van alleen maar de voortplanting. Maar dat bezitterige zit menig (langere) relatie toch danig in de weg. Wij claimen de ander vaak in een relatie, vooral op gevoelsmatig vlak.
Waarom stikt menig partner tijdens een relatie in het sprookje van het ‘altijd samen’? Het antwoord is heel simpel, maar schijnbaar o, zo moeilijk te accepteren; omdat het altijd samen te letterlijk wordt genomen. Begrijp me goed, het is mooi en waardevol als je langdurig het leven mag delen met iemand, maar dan wel als twee zelfstandige personen met een eigen unieke gevoelswereld. En niet volgens het principe van het letterlijk en figuurlijke ‘altijd samen’. Want dat is een utopie, het romantische sprookje wat niet standhoudt.
Op een of andere wijze is in het westen de relatie een dichtgetimmerd verbond geworden tussen twee mensen die elkaar de persoonlijke bewegingsvrijheid ongemerkt ontnemen onder het mom van: zo hoort het, dit is normaal. In mijn (massage)praktijk constateer ik vaak dat veel mensen in een relatie vervreemd zijn geraakt van hun lichaam en gevoelswereld. Men is te veel gericht op de ander. Daardoor wordt de persoonlijke gevoelswereld tekort gedaan of zelfs buitengesloten. En die verdient ook een eigen leven. Precies het punt dat binnen relaties zoveel mogelijk wordt vermeden.
Dit proces genereert de bouwstenen waarmee een relatie wordt omgebouwd tot een gevoelsmatige gevangenis. Menig koppel vindt het doodeng als een van de twee een gevoelsmatige verbinding ervaart met een tweede persoon zonder dat daar het gevreesde overspel ten tonele verschijnt. Voor het ervaren van een verdiepend contact met iemand anders dan de partner, hoef je niet polyamoureus te zijn. Jaloezie, afgunst steken dan vaak de kop op. Een diepgeworteld evolutionair mechanisme wordt dan getriggerd. Het denken dat je de ander verliest wordt onbedwingbaar, je niet meer gezien voelen bezorgt je pijnlijke gevoelens. In deze sferen speelt er een ware ego strijd om het behoud van wat eens zo strak en vaak notarieel is afgesproken. Voor altijd. Toch?
Het mooie is, uit een dergelijke gevangenis kan je bevrijd worden. De bevrijder dat ben je echter zelf. Het is wel een helse klus, maar het loont de moeite. De eerste stappen zijn om na te gaan of je dit gevoel met elkaar kunt bespreken. Zo kun je elkaars bevrijders zijn met behoud van eigen regie. Er openen zich nieuwe wegen en vergezichten die een bevrijding mogelijk maken. Je moet dan wel onderweg gaan, eerste stappen zetten, op weg naar een nieuwe horizon. Desnoods alleen, zonder de ander persé te moeten verliezen.
Tantra biedt daarin een uitmuntende ondersteuning. Het leert je een andere gevoelshorizon in jezelf en bij de ander te ervaren. Het leert je wat trouw zijn aan jezelf is en ook aan de ander. Er komt rust en ontspanning en een ongekende reikwijdte bij jezelf en in de bestaande relatie. De relatie ademt weer, zoals vroeger tijdens de eerste contacten. En ja, wat een gevangenis is geworden, kan een vrijheidsplaats worden waar ruimte is voor langdurige relaties tussen zelfstandige mensen die geen trouwbelofte meer nodig hebben. Als u begrijpt wat ik bedoel.
Jan Geurtz heeft hierover prachtige dingen geschreven in zijn boek ‘Verslaafd aan liefde’. Mocht je de inhoud van dit blog aanspreken, lees zijn boek!
Comments